مرچعیت علمی قرآن از دیدگاه سید فضل الله

پدیدآورفرج‌الله میرعرب

نشریه-----

تعداد صفحات16

چکیدهقرآن که کتاب هدایت¬گر مخاطب خود به صراط مستقیم است، خود را «تبیان کل شئ» خوانده است. بعضی بر همین اساس قرآن را جامع همه علوم دانسته¬اند. در مقابل بعضی مانند علامه فضل الله با توجه به هدف قرآن که هدایت انسان به مقصد الهی است، قرآن را بی¬نیاز شمول نسبت به علوم غیر انسانی دانسته¬اند. فضل¬الله معتقد است که اشارات به علوم طبیعی در جهت هدایت است و هدف از آمدن این داده¬های طبیعی تحریک عقل بشر و رساندن او از معلول به علت و راهنمایی انسان با تبیین نشانه¬های خدا در جهان اطراف است. شاهد ایشان این است که قرآن همواره پس از بیان آیات طبیعی از همه می¬خواهد که در آن¬ها بیندیشند و با تفکر این آیات را مطالعه کنند، در حالی که در معارف انسانی خدای متعال دستور اطاعت و عمل داده است. بر اساس این نظریه، مرجعیت قرآن که از نظر علامه فضل¬الله به معنای لزوم رجوع در تمام نیازهای انسانی به وحی الهی است، محدوده خاصی دارد. ایشان وحی الهی را اساس قانون¬گذاری، شکل¬دهی سبک زندگی و منهج حیات، تقلیدها و عادت¬ها معرفی کرده است. انسان باید در همه امور، حوادث و هر چیزی که مربوط به زندگی اوست از ابتدا تا انتها خدا و وحی را محور قرار دهد. در این نظریه، مرجعیت قرآن یعنی، روش و سبک زندگی، حرکت و گرایش¬، وابستگی¬ها و نوع تعلقات و روابط، باید وحی محور باشد.کلیدواژگان: قرآن، مرجعیت قرآن، علامه فضل الله، علوم انسانی، علوم طبیعی